Archimandriet Zacharias Zacharou is monnik van het Klooster van de heilige Johannes de Doper te Tolleshunt Knights (Essex, Engeland), dat gesticht werd door oudvader Sophrony Sacharov. Als leerling en geestelijke zoon van de oudvader (die zelf weer een leerling was van de heilige Silouan de Athoniet, zowel als diens biograaf) is hij de officiële vertaler van de geschriften van oudvader Sophrony vanuit het Russich in het Grieks. In 1985 werd hij voor het klooster tot priester gewijd, waarbij hij tevens de taak ontving van geestelijke vader/biechtvader.

Hoewel oudvader Sophrony ervan overtuigd was dat de weg van het gebed de rijkste vruchten draagt, juist ook wanneer de mensen om een 'woord' vragen, moedigde hij verschillende van zijn monniken aan theologie te studeren, opdat zij de bezoekers van het klooster ook in dat opzicht zouden kunnen bijstaan. Aldus verwierf vader Zacharias verschillende academische graden in de Theologie: van het Instituut St. Serge in Parijs, en van de Universiteit van Thessaloniki, alwaar hij tevens de doctors-titel ontving voor zijn werk aangaande de theologie van zijn oudvader, in het Nederlands gepubliceerd als "Christus, onze Weg en ons Leven: Anaphora aan de theologie van oudvader Sophrony".

Wereldwijd heeft hij vele voordrachten gegeven waarin hij dit onderricht nader uitwerkt, tevens toegepast op de situatie van zijn toehoorders: priesters, monniken, zowel als 'gewone' gelovigen. Een aantal van zijn voordrachten werd reeds verwerkt in verschillende uitgaven, waaronder "Weest ook gij uitgebreid", "De verborgen mens des harten", "Gedenk uw eerste liefde", "De mens, Gods doelwit" en "Het zegelbeeld van Christus in het hart van de mens". In 2011 ontving hij het eredoctoraat van St. Tikhon's Orthodox Seminary voor zijn bijzondere bijdrage aan het geestelijk leven van de Orthodoxe Kerk in Amerika.

Zelf van Cypriotische afkomst, spreekt hij vloeiend Grieks, Engels, Frans en Russisch. En hij is nauw op de hoogte met de tradities van de Griekse en Russische liturgische praktijk.

Prof. Christopher Veniamin schreef over hem: "Archimandriet Zacharias is een getuigenis van de gouden draad der Traditie, overgedragen van generatie op generatie, daar zijn geschriften de inspiratie tonen die geboren wordt uit het onvervormde schouwen van Christus in heerlijkheid. En zoals hij met schijnbaar moeiteloos gemak aantoont, is het in de helderheid van dit schouwen, dat het goddelijk doel van de schepping van de mens wordt geopenbaard."