Yirminci Yüzyilin en sarsici, en etkili kitaplarindan biri olan Sarkiyatcilikta, Batinin Doguya bakis tarzini büyük bir zihinsel gücle sorgulamistir Edward SaidSarkin kurulmus bir sey oldugunu ileri sürüyorum kitabimda; cografi uzamlarin, bu uzamlara özgü din, kültür ya da irksal özlere dayanilarak tanimlanabilecek yerli ve kökten farkli sakinleri oldugu düsüncesinin tartisma götürür bir düsünce oldugunu iddia ediyorum. Ama kuskusuz, bizi en iyi biz biliriz seklindeki sinirlayici düsünceye katilmam da mümkün degil.Sarkiyatciligin kusurunun, hem düsünsel hem de insani bir kusur oldugu kanisindayim; cünkü Sarkiyatcilik, önce dünyanin bir bölgesini kendine yabanci saymis, sonra ona dair degismez bir yargi kurmus, böylece insan deneyimiyle özdeslesememe, dahasi bunun insan deneyimi oldugunu görememe kusurunu islemistir. Eger yirminci yüzyilda yeryüzündeki halklarin pek cogunun yasadigi genel siyasi ve tarihi bilinc yükselisinden geregince yararlanabilirsek, Sarkiyatciligin dünya capindaki hakimiyeti ve temsil ettigi her sey karsi cikilabilir hale gelecektir... Sark bir yana birakilmalidir. Sarkiyatciligin bize sundugu bütün o irksal, ideolojik, emperyalist kliselerle birlikte. Böylece insan toplulugunu ilerletmeye yönelik genel girisimi, irksal, etnik ya da ulusal farklilasmalardan daha önemli sayan arastirmacilar, elestirmenler, aydinlar ve insanlar cikacaktir ortaya.Sarkiyat bilgisinin bugün bir anlami varsa eger, o da Sarkiyatciligin, herhangi bir bilgide, herhangi bir yerde, her an ortaya cikmasi mümkün bir zaaf konusunda uyarici bir örnek olusturmasidir. Okuruma Sarkiyatciliga verilecek yanitin Garbiyatcilik olmadigini göstermis oldugumu umuyorum.