Bazen sahne sanatcisi gibi hissederim kendimi. Seyircilerin huzuruna cikan bir sanatci sahneye nasil hazirlaniyorsa, ben de ayni titizlikle hazirlanir ve öyle cikarim hastalarimin karsisina. O nedenle haftanin belli günlerinde calismam. Her gün bu yogunlukta calisirsam hem performansim düser hem de kendime ayiracak hic zamanim kalmadigindan hastalara ilgim azalir. O masaya oturdugum andan itibaren kendi dünyamla ve sorunlarimla iliskim kesilir. Hasta olmaya bile hakkim yoktur artik. Sabah on birde girdigim o odadan, aksam gec saatlere kadar cikamam. Insanlarin biri girer, biri cikar. Heyecanli, ilginc, cogu zaman da hüzünlü bir film seyrediyor gibi hissederim kendimi.Cöp Apartmanda yasayan üc kiz kardes Acaba biriktirdikleri cöpler, bilincaltlarinda birikenlerin yansimasi mi Birbirleriyle siddet araciligiyla iliski kuran Jale ve Kemal, bir gün gercek duygularini paylasabilecekler mi Kendini Isa Peygamber zanneden Doktor Yigit, kapandigi otel odasindan cikip yeniden hayata dönebilecek mi Pembe, hayatinda ilk kez hissettigi birbirinden güzel heyecanlarin yarattigi sucluluk duygusu yüzünden kocasindan yedigi dayaklarla kendini cezalandirmaya devam edecek mi Genc bir kiza tutulan Garip, terk edilmenin zihninde yarattigi öfkeyle basa cikabilecek mi Madalyonun disi ne gösterirse göstersin, Madalyonun Icinde insanin en gercek, en ciplak hali vardir. Gülseren Budayicioglu, artik bir klasik haline gelmis bu kitabinda, gündelik hayatin icinde saklanan sirlari gösteriyor bize.