Bu rastlantisal izlenimlerde, rastlantisal olma disinda baska bir arzu tasimadan, kurgusal otobiyografimi, yasamsiz tarihimi, kayitsizca aktariyorum. Bunlar benim Itiraflarim...

Lizbonda bir sirkette muhasebe yardimcisi olarak calisan Bernardo Soares yasaminin büyük bölümünü kiralik odasiyla kasvetli isyeri arasinda gecirir. Gün boyunca kendini bir hic olarak hissettigi beniyle ancak gece olunca bir araya gelmektedir. Bu aslinda belirsizliklerle dolu, kendinden tasarak insan varolusunu sorgulayan bir karsi karsiya gelistir. Sessiz odasinda, eskiden beri oldugu ve gelecekte de olacagi gibi yalnizlik, ic sikisikligi ve kederle yazar.

Muhasebe yardimcisi Bernardo Soaresin düslerdeki gece yolculugunu kagida döken Huzursuzlugun Kitabi, Portekiz dilinin büyük sairi Fernando Pessoanin bugün neredeyse onun kadar nam sahibi sandukasinda bulunmustur. Olaganüstü birikimi ve edebi derinligi ölümünden cok sonra kabul görmüs olan yazarin ardinda biraktigi binlerce el yazmasi belge arasinda öne cikan Huzursuzlugun Kitabi, esasen nevi sahsina münhasir bir otobiyografik romandir. Pessoa yalnizliklar, caresizlikler, pismanliklar ve aci veren mutluluklarla örülü yasamini, günce, anlati ve deneme gibi türlerin olanaklarindan yararlanarak, yer yer aforizma biciminde alimlanacak carpici ifadelerle ve günün birinde okunacagi ve takdir edilecegi umuduyla kaleme alir.