Alevi-Bektasilerin büyük saydiklari yedi büyük ulu ozan vardir. Söz edilen yedi ulu ozanlar sunlardir; Seyyid Imadeddin Nesimi, Sah Hatayi Sah Ismail, Fuzuli, Yemini, Virani, Pir Sultan Abdal ve Kul Himmettir. Bu ozanlar Alevilik inancinin ve felsefesinin özünü yansitmislardir. Alevi-Bektasi toplumu icerisinde Yedi Ulu Ozan olarak ün yapip, verdikleri eserlerle Alevilik yolu ve erkanina isik tutmuslar ve bizlerin gönlünde gereken kutsal mekana oturmuslardir.
Bu Yedi Ulu Ozan, cem erkani üzerine etkili deyisleriyle bu kategoriyle siniflandirilmislardir. Elbette Alevilik-Bektasilik yolunun yazili edebiyatina baktiginiz zaman Yedi Ulularin disinda da nice ulu ozanlarimiz ve degerlerimiz vardir; Abdal Musa, Kaygusuz Abdal, Kazak Abdal, Yunus Emre, Harabi, Daimi, sik Veysel, Davut Sulari, Mahsuni Serif e kadar burada saymayacagimiz kadar cok isim bulunmaktadir. Bu Ulularin disinda var olan ozanlarimizin eserlerinde de Hz. Ali ve Ehl-i Beytine sevgi ile doludur. Alevi-Bektasi yolunu ve tasavvuf felsefesini büyük bir coskuyla islemislerdir. Bunu ustaca kullanmalari ayni hak ettikleri degeri onlara vermemize asla engel degildir. Ama Alevilerce kutsal olan yedi sayisinin bu ulularla vücut bulmasi bu sayiyla anilmasini da gerekli kilmistir.
Yedi Ulularin icinde veya disinda sayilmasi hic bir ozanimizin ve asigimizin bizim gözümüzdeki degerini de degistirmez. Yedi Ulular, degisik dönemlerde yasamislardir. Ama verdikleri tasavvufi eserlere bakildigi zaman, kullandiklari sade dil ve isledikleri konu icerik olarak birbiriyle uyum icindedir.Cünkü, Ulularin tümünde bir Yaradan aski ve Ona duyulan muhabbet vardir. Ilahi aski yasayan bu Ulular, Alevice deyimle Insan-i Kamil mertebesine de erismislerdir.